Sonsuz

 Yarım nota tamamlanmamış aşktan kalan

Şiirde devrim bilmez kimse; yeniye darp ,eskiye bakan

Bir şey olmak istememek su gibi tembel ve küf tutmaz bilmemek

Yalnızlığa biraz itkin kendinden emin olamamak

Çok da savururcasına kimsenin emeğinden sonradan bilinmiş bir kuyuya hantal 

Düşünmemekti tek sırrım, yeni devrimde mülteci

Isınmış limanlardan kuyuya saflaşmıştım

Yeni devrim, kendinden küçük bir küfeci

Et satarmış insan doğduktan...

Ölüm bakire bir doğum gibi ilk kez sarmalarsa yanını 

Şiir yazan kifayetsiz kalsa mı daha iyi

Ölse sahibi itelenmiş köpeğin

Dilim kurursa sensiz daha mı iyi

Biter elbet de yorgunluk üç noktayla tamamlanmamalı