Bir ıslık sesini nerden tanırdım bilmem
Ellerim terlere karışınca ölüme yaklaşır teller
İnsanı bir tutsak gibi yaşatan ele
Yabandan sahte bir imza taslak
Anlamaz ya kimse şiirden yaşansa
Ve bir harfe kafiye bozan insana
Biraz ince bir nefes verirken daha da kederli hapsolduğunda
Vicdan bir avuç kuruntuydu
Be First to Post Comment !
Yorum Gönder