Yüzeysel insan tanımı
Yalanla gizlenilen duru bir karakter ırmağında şekillenen kaya
Kimi zaman aşınır da kopar parça parça
Irmak hararetlenir alevlenir
Ateşi söndüremez parlar
Yılmaz karanlığa ağlar
İnsan tanınmaz bir sıfatla ayrılır oradan
Tanımak güç olsa da kendi gümbürtüsünde
Kendini tanıyor en çok , insan
Kalıp sözlere deneyim mi olur
Kalıplar aynasıdır deyimlerin
Ne çok benzeri var yanlışlarla dolu dedelerin
Yitik bir dal şelalesinin ucunda
Bütün bütün koparıyor bu şehir
Seyrin değişti suya istikrarlı sert
Aşınıyor
Dalga dalga derede
Okyanus mu öldürsün
Sığ dere parçalarken beni
Be First to Post Comment !
Yorum Gönder