Bir gün daha güne uyandım. Her şeyin başladığı o yastık sert bir zemine yumuşak bir kafa. Bir hayal bin hayal derken hayallerimi ötelemisim. Şimdi artık başlıyorum o hayale. Yıllardır düşünüyorum hayat amacı hayat nedir diye. Bir şey bulamasam da anlıyorum. Resmini çizdiğiniz foto bir türlü gerçek olmuyor. Ya da o hep hayalini kurduğum hayatımın kitabı. Siz değerli okurlarım. Benim hayatım böyle başladı.
Sabah uyandığında küçük sersem bir tavuk. Kafkanınkine benzeyen uğultulu bir oda. Kafka çok karamsar bir alman. Yahya çok iyimser bir türk. Yıllar önce tanıştığı beyaz sayfaların ona umut olacağını nereden bilebilirdi ki? Ve yazmaya nereden başlayacağını bilmiyordu. Her gün otobüse biner, her gün müzik dinler ve her gün şiir yazar. Kılıfını hazırladığımız insan kalıpları içinde belki de duymayı istemediğimiz ve hiç istemediğimiz bu beden biziz. Hatırlayın nasıl doğduğunuzu. Arabayla hastahaneye giderken birden tüm ışıklar kapanır. Anne karnı da ışıksızdır zaten. Deliler gibi doğarız o gün. Deliler gibi yaşarız Yahya. Durum hikayesi değildi bu. Yıllar yıllar geçti.
Be First to Post Comment !
Yorum Gönder