Önceden insanların çok kötü olduğunu sanırdım
Aynaya baktığımda insan olduğumu anımsadım
Karşımdaki bireyi menfaat doğrultusunda yetiştirirken diğer insanlar da o birey gibiydi
Şimdi kendimden başka bir insan göremiyorum
Toplum bana mı benziyor yoksa ben mi topluma
Aynaya döndüm tekrar
Bir palyaço gibi şekil değiştiriyormuş aynalar
Aynayı kırdım
Bu sen değilsin
Aradığım insanı küçük bir yere saklamış tanrım
Aklımla yönetip duygularımla yargıladım
Kırılan aynayı başka canları da boyamak için kullandım
Anladım ki tanrı bankalar gibiydi
Banka nasıl faizle kredi veriyorsa
Günahları yavaşça faiziyle iyilik yaparak ödüyordum
Geçenlerde
Palyaçoyu sokakta gördüm karakter dilencisi olmuş
Sadece bir tane değil tüm insanlar palyaço
Herkes birbirine bakıp gülüyor
Aynaya baktım tekrardan
Göremedim kim olduğumu çünkü aynaları kırıyorum
İnsanlar kırıldığı zaman daha güzel tiyatro yapıyor
Öldürmek vicdanıma sığmıyor ama onların baktığı aynaları kırıp yerine yeni palyaçolar koyuyorum.
Beni kral ilan ettiler oysa tek yaptığım onların yaptığından farklı olarak kalıcı bir makyaj yapmak
Sabahları yüzümü yıkadığım zaman hep aynı ifade
Hepinizin ağladığı zaman makyajı akıyor değil mi
Makyajı akmayan insanlar arıyorum
Var mı
Be First to Post Comment !
Yorum Gönder