Bedenini rahatlatıncaya kadar yazar insan. Bir kırıntının ruhunu bin parçaya böldüğü ekmeğin değerini bilmezken yazar ve acıtan her bir duyguyu tutarlı, tutarsız yazar.
Yazılan hatalarla dolu yaşantısında her iyi duygunun yetmediğini sindirir. Dünyanın, tek tarafın kuytusuna sığmadığını ve bir daha gelecekse dünyaya kavramların bir çıkmaz gibi kilit olduğu nesnelerden oluştuğunu anlar. Yani bir arar bir bulur nefreti aşkı. Cezalandıran bir hayatta günahsızlanmayı diler.
Oysa günah dolu geceleri yaşar insanlar, geceler yazar. Bir gözyaşıyla ekmez kimse çaresizliği toprağa.
Be First to Post Comment !
Yorum Gönder