Gün ufkun siyahıyla kızıla bürünüyor.
Ve ardıma bakıp bir huzur.
Kırık şehrin uykusuz sokakları soluyor onca duyguyu.
Ben benim ve duygusuz akşamları.
Böylesine bir mecra.
Böylesine bir heyecan.
Can atıp kan kusmalar.
Eski hep çocukluğa akar yeni.
Sene sene tarihe kayar ufkun siyah bardağı.
Üstüne düşer uçan vızıltılı o mutlu ılık sinek.
Siyah hep siyah.
Bu akşam kızılı.
Be First to Post Comment !
Yorum Gönder