Karanfil
İnsan bu topraklardan gidince neden hep o kara tarih hatırlanır? Ölüm tarihi sabahın önüne nasıl geçebilir? Aynı gün olacak ölümün de doğumun da. Bir karanfil bırakacaklar ve bir tohum toprağa.
Karanfiller bir daha dirilsin ve hiç solmasın diye. Hiç doğmamış da olabilirsin. Hiç yetişmemiş ve dirilmemiş bir fidan olabilirsin. Kötü olamazsın ama bir insan gibi. Terk edemezsin ayakların bastığında dünyayı. Hak ederek yaşarsın, gecesi olan bir adam gibi değil. Aydınlık olur her yer. Çoğu şeyi zamanla öğrenirsin merak etme. Sen daha iyi bilirsin tanıyınca hayatı ve yakınlaşırsınız. Zor zamanlarında yanında olmaz senin. En zor zamanın ölümse eğer, ölümünde yanında ve bir de doğumunda üzülme. Kağıda yazılmış kısa bir film gibi yaşar ve dirilirsin.
Gül
Sen mutlu musun bu hayattan? Aciz bedenin kaplıyor mu hayatı? En son ne zaman içtin mürekkeple damlaları? Sensin o yalancı ; koyda bir ucunda ağlaşan yabancı. Kahret varlığınla sahneleri. Ne zaman yutsam sözcüklerimi, sen yapacaksın bu sahte hayatları. Ben mutluyum. Gökkuşağı oluşturuyor sabahları sayfalar. Yapraklarım bazen ağlamaklı. Yüzüm güller içinde. Mutluyum şimdi. Çok mutlu...
Papatya
Sabaha çevirdim yüzümü. Çok şey eksik yaşantılarda. Kulağın arkasına konan çiçekler eksik. Gökyüzüne bakan sümbüller eksik. Bir tek sen tamamsın. Affedilmiyor rüzgarın yaptıkları. Beni çocukların hayallerine uçurup uçurup konduruyor. Bir türlü bağışlayamadım. Çok yorgunum. Koşuşturmaktan yoruldum. Kendimi unutmuşum. Güneşin sarısını ak yüzüme koymuşlar. İçime çektiğim temiz hava beni bağlıyor köklerime. Pişman değilim sıradanlıktan. Her sıfır kendinden sonra gelen sayılara değer kazandırır. Ben yoksam, sen yoksun. Ben varım ve sen varsın.
Lale
Boynun ince olur. Eğilirsin büyüklüğüne. Benim dışımda kime eğilir boyunlar? Kimsenin önünde büyüklenmez zaman. Saat 25 olmuş çoktan. Gitme vakti geldi siyahların. Kalbini ben göstereyim. Kırmızı senin kalbin. Al, bak nasıl? Laleler dans ediyor. Sen diriliyorsun. Dirilmek önemli. Hepimiz gibi diril. Fidanlar gibi diril.
İnsan bu topraklardan gidince neden hep o kara tarih hatırlanır? Ölüm tarihi sabahın önüne nasıl geçebilir? Aynı gün olacak ölümün de doğumun da. Bir karanfil bırakacaklar ve bir tohum toprağa.
Karanfiller bir daha dirilsin ve hiç solmasın diye. Hiç doğmamış da olabilirsin. Hiç yetişmemiş ve dirilmemiş bir fidan olabilirsin. Kötü olamazsın ama bir insan gibi. Terk edemezsin ayakların bastığında dünyayı. Hak ederek yaşarsın, gecesi olan bir adam gibi değil. Aydınlık olur her yer. Çoğu şeyi zamanla öğrenirsin merak etme. Sen daha iyi bilirsin tanıyınca hayatı ve yakınlaşırsınız. Zor zamanlarında yanında olmaz senin. En zor zamanın ölümse eğer, ölümünde yanında ve bir de doğumunda üzülme. Kağıda yazılmış kısa bir film gibi yaşar ve dirilirsin.
Gül
Sen mutlu musun bu hayattan? Aciz bedenin kaplıyor mu hayatı? En son ne zaman içtin mürekkeple damlaları? Sensin o yalancı ; koyda bir ucunda ağlaşan yabancı. Kahret varlığınla sahneleri. Ne zaman yutsam sözcüklerimi, sen yapacaksın bu sahte hayatları. Ben mutluyum. Gökkuşağı oluşturuyor sabahları sayfalar. Yapraklarım bazen ağlamaklı. Yüzüm güller içinde. Mutluyum şimdi. Çok mutlu...
Papatya
Sabaha çevirdim yüzümü. Çok şey eksik yaşantılarda. Kulağın arkasına konan çiçekler eksik. Gökyüzüne bakan sümbüller eksik. Bir tek sen tamamsın. Affedilmiyor rüzgarın yaptıkları. Beni çocukların hayallerine uçurup uçurup konduruyor. Bir türlü bağışlayamadım. Çok yorgunum. Koşuşturmaktan yoruldum. Kendimi unutmuşum. Güneşin sarısını ak yüzüme koymuşlar. İçime çektiğim temiz hava beni bağlıyor köklerime. Pişman değilim sıradanlıktan. Her sıfır kendinden sonra gelen sayılara değer kazandırır. Ben yoksam, sen yoksun. Ben varım ve sen varsın.
Lale
Boynun ince olur. Eğilirsin büyüklüğüne. Benim dışımda kime eğilir boyunlar? Kimsenin önünde büyüklenmez zaman. Saat 25 olmuş çoktan. Gitme vakti geldi siyahların. Kalbini ben göstereyim. Kırmızı senin kalbin. Al, bak nasıl? Laleler dans ediyor. Sen diriliyorsun. Dirilmek önemli. Hepimiz gibi diril. Fidanlar gibi diril.