Ne zaman bir rüzgara bıraksam meltemimi,
Sözlerim denizden dağ gibi uzar.
Fırtına kopsa limanda,
Gemiler limandan bir çocuk teknesine yol alır.
Arada kalsa da yıllar,
Mevsimler geçse de bahara,
Yıllarım tükense de kalsam.
Bir başıma bıraksam kendimi.
Yokuş olsa düzlükler.
Ne zaman bıraksam düzlüğe kendimi,
Bisikletle ufka yükselir tekerler.
Pedallar hayat olur.
Şiirler tükense de kalsam,
Şarkılar mısra olur.
Defterler sayfalarda,
Mürekkep mürekkep izler kalır.
Yığın olsa kışın karlar,
Soğuklar vurdu hasada ,
Eylül koştu mu ekime ,
Baharlar kışlar olur.
Büyüsü bozulduğunda ,
Dumanlar yükselir bulutlara .
Tam uçacakken gökyüzüne ,
Nefesim seller olur,
Yağan yağmurun arkasına.
Kabul olsa yaşamak,
Ölümler de olur.
Bire hasret kalır.
Bedenler toprak olur.
Yükselir bulutlar,
Ben gibi kalır.
Beden ruh olur.
Şafaklar sabahlar gibi kalır.